lieve Dani,

Die tip kwam van mij. Als je er aan toe bent om op die manier je angsten / gevoelens enz. aan te pakken en je wilt daar wat hulp/feetback bij dan stel ik me graag daarvoor beschikbaar.

Zelf pas ik deze benadering in mijn dagelijks leven toe en het heeft me veel gebracht. Telkens weer rest mij verbazing en verwondering over hoe simpel het kan zijn!

liefs, Miriam

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Tranen , je raakt me

Ik hou van je

Ik ben heel dankbaar dat ik nu iets van je hoor. Ik heb er om gesmeekt.

Ik begrijp je. Met heel m'n hart begrijp ik je.

Ik ben blij, blij nu. Rustig blij.

Ik voelde de laatste dagen verbondenheid.

Ik weet maar een ding engel.

Ik weet dat ik momenteel geen andere liefde wil, en die dus ook niet wilde. Ik vluchtte weg van jou, omdat ik wist dat het niet kon. Niet zozeer angst, maar het kon toen niet.

En toch geloofde jij er in en misschien had je wel degelijk gelijk.

Vandaag heb ik besloten om vanuit die mooie tip die iemandmij gaf, hoe ik met mijn angst kan omgaan, vandaag heb ik besloten ook zo om te gaan met het gemis en het verlangen.

Naar binnen gaan, nog dieper. Het voelen. Huilen mag (doe ik nu ook),boos zijn ook (leer ik van ELW) en het aanvaarden dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat herinnering soms pijn doet.

Ik begrijp je en hou van je communicatie, daarom hield ik van je en daarom zou ik toen hebben gekozen voor jou.

Het is je kracht.

Ik ben ontzettend blij dat ik iets van je hoor en vind het mooi dat je deze manier hebt gekozen.

Ik kus je schattige oogjes.

Ik wil je verder blijven voelen in m'n hart, want dat heb ik ook bedacht en vandaag opgeschreven.

In wezen is iets "vasthouden", een soort van controle., want ik ben bang dat als ik loslaat dat alles verdwijnt; nu kan ik nog 'n illusie koesteren. Die moet ik loslaten en dat doet altijd zeer.

Maar de persoon blijft bestaan en het hart ook, en dewaarheidtussen twee mensen ook. Die is wat dan is.

Dat kan ik niet manipuleren, dat werkt averechts.

Hoop = teleurstelling.

Maar hoop en liefde mogen altijd blijven.

De herinnering voel ik in m'n hart, en datvoelt soms warm, soms verlangend en soms doet 't pijn (steekjes vanmiddag).

En dat is loslaten.

Dat laten zijn wat er is, dat is rouwen.



Lieve Switchie.

Ik rouw.

Ik had het overgeslagen.

Zonder rouwen zou ik nooit verder kunnen.

Ik rouw en heel mijzelf.

De angst-tip ben ik blij mee.



Ik ga "Fundament" doen.

Ik hou je even vast, lief mooi vrouwmens(je).

En laatje los.

Jij hebt jouw weg, ik heb geleerd. Ik heb begrepen, hoe belangrijk dat dat/die is.



Ik dacht dat ik geen angst kende, wilde 't eigenlijk niet voelen. Nu wil ik al mijn angsten onder ogen zien.

Om ze los te laten. Verder te gaan.

Ik bloei hier, jij bloeit daar.

En ik verlangde te schrijven: ik bloei daar, jij bloeit hier.

Ik ben nualleen maar heelblij dat je gewoon vanuit jouw eigen woorden- die ik bemin- iets hebt laten horen.

Het is goed zo, voelde ik vandaag. Ook de pijn is goed. Alles is goed.

En ik voelde, het gaat goed komen tussen jou en mij, gewoon, ons omgaan, de boosheid. Ik voelde dat dat goed ging komen.

Mijn gevoel was goed.

Ik heb jou en ik heb mij en alle betrokkenen alles vergeven.

Het verleden is schhon.

En dat was mijn bedoleing.

Mijn intuitie heeft geklopt.

Ik voelde maanden geleden dat ik rond pasen je zou ontmoeten.

Enfin, woordjes lezen is toch ook al heel veel, nietwaar?



Ik ben dol op de achtbaan. Lekker schreeuwen.

Ik zie mijn angst ook als een uitdaging.



Ik hou van je, dag vogel

Als je jarig bent krijg je van mij de cd van Adelaar.

Had ik vandaag bedacht dat ik die heel stiekem op zou sturen, anonymous.



Maar waar naar toe? In welk nieuw huis ga je dan wonen? Je hebt toch al een huis, of wat?

Stuur ik 'm toch, nog anoniemer.



xxxxxxxlove Dani



Bescherm je NU, maar zet je ziel nooit gevangen.



Ik ben TOCH blij dat je ooit op m'n pad gekomen bent.

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

dit stuk over angst raakt me Dani. Ben hier zelf nu ook mee bezig. Ik dacht dat ik geen angst kende walsde daar door mijn sterke wilskracht overheen.Ik laat of liet me sturen door angst maar ik denderde er gewoon over heen.



Die wilskracht is mijn manier van overleven gebleken.



Angst is geen remmer als je er maar naar durft te luisteren.

De achtbaan is harstikke eng en spannend. Je weet het verhaal van de duikplank nog zal ik springen of niet?

Soms weet ik dat ik mijn wilskracht gebruik om over die angst heen te stappen maar als ik rustig ga zitten en even ga voelen. Kom ik erachter.



Vaak ben ik bang voor de dingen die ik heel graag wil.

Dan doe ik het maar niet loop er maar voor weg. Angst om te settelen.

Nu wil ik niets liever me settelen. Ik verlang ernaar om straks in mijn nieuwe huis te wonen voor een heel lange poos.Heel spannend allemaal maar door naar mijn angst te luisteren is het heerlijk.



Maar als ik weet en voel dat ik handel uit angst kan ik dat nu ook van mezelf accepteren. Angst om verliefd te worden, dat mijn leven weer een puinhoop wordt. Die angst beschermd me.

Dan neem ik rigoreuse besluiten ter bescherming van mezelf.

Sluit mijn email account,of doe heel lelijk naar degene waar ik heel verliefd op ben geweest en nog steeds warme gevoelens voor koester.

Pure angst en zelfbescherming omdat ik heel tevreden en dankbaar ben met mijn leven nu. Ik bescherm mijn NU.





Switchie

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ga naar binnen, ga door de grenzen dieper naar binnen, en nog verder. voel, verder, doe het, voel het... en dan kom je uit daar waar het is ontsprongen, je angst. voel het. voel het, herken het, zie het, omvat het en dan... laat het los, laat het gaan. Je wilt het niet meer, laat het voor eens en altijd verdwijnen, je hebt het niet meer nodig! en weg is het! Je hebt het voor eens en altijd laten verdwijnen, voorgoed! Wat een heerlijk gevoel, Opluchting! Je kunt het, hoor je, jij kunt het!

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ja, dat merk ik ook Petra, hartstikke bedankt. Door vooruit te gaan, naar buiten te komen, ga ik de angst voelen, echt voelen. Ik laat die er zijn. Maar daardoor ga ik er doorheen. En groei ik.

Dit bevalt me toch beter dan al die nep-angst maar ja die is er ook. Ik merk het ook meestal achteraf, hoewel ik er steeds meer zicht op krijg, en het bij mij ook verandert.

Zelfs soms alzit ik er middenin.

Angst doet groeien door voorzichtig grenzen te overschreiden? (of is dat met een lange ij?)



Heel veel succes, jij ook en liefs



Dani

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Tjeetje, angst en dat om tien over acht sochtens.....

In angst voel ik ook chaos, chaos in mij, in alles. Maar het veranderd, langzaam maar het gebeurd. En meestal achteraf, niet als ik er midden in zit, dan realiseer ik me dat het een confrontatie met mij was en is. Alsof ik dan weer even heb stil te staan bij waar ik sta. En dat is het positieve.

Er midden in voelt het niet zo.

Angst geeft me onrust. Onveiligheid. Maar in angst zijn en de angst voelen, heeft voor mij ook de te maken met de strijd die ik daarin met mezelf aanga. Het laten is geen strijd en kost ook minder in alles. Dus die probeer ik mijzelf steeds voor te houden.

liefs petra

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ik gamaar brainstormen, weet niet hoe ver ik ermee kom nu, omdatikook een stukje op het prikbordheb gezet.

Ik lijk zo moedig, zo avontuurlijk.

Dat ben ikook.

Toch ben ik ook stikbang voor nieuwe dingen.

Angst verstopt zich, uit zich vaak anders dan door een angstgevoel, dat is de pest.

Zo is het moeilijk om hem te herkennen.

Het kan een patroon zijn, wat zich opzo'n manier uit dat al je energie erin gaat zitten. Soms in het effect van dat patroon.

Bij mij uit het zich door niet lekker in mijnvel te zitten en dan rommel te gaan maken. Ik krijg het niet opgeruimd. Wat anderen in een uurtje doen, heb ik soms twee dagen voor nodig. Kom ik van alles tegen in mezelf wat me afleidt.

Dat snapt nbijna niemand, behalve degene die het herkent.

Pas dan ga ik me eenzaam voelen. Ik ben het echter niet. Maar dan hoort het bij hulpeloos alleen zijn.

Het is een patroon.

Vaak ga ik me dan ook nog zielig voelen om een verloren liefde en hopeloos omdat ze onbereikbaar is, maarook dat ben ik niet.

Kunstis om hetpatroon te accepteren en de gevoelens die er bij horen. Want ze zijn er wel. Maar daaronder zitkracht verborgen, dus ook een krachtige liefde.



Maar zo is het ook met mijn projecten.

Enthousiasme, adrenaline, direct gevolgd door mezelf terugtrekken. Patronen die me vangen maar dat doe ik zelf. Zoals wegeten, te dik worden, een hekel krijgen aan mezelf.

Terwijl er schoonheid onder zit. Avontuur. En bereidheid om het avontuur aan te gaan. Bewust van al mijn kwaliteiten.

(maar niet echt, want daar zit de twijfel ook).

Emotioneel Lichaamswerk helpt me hierbij.

Is voor mij een goede stap, het houdt mijn lichaam in beweging en daardoor mijn geest.

M'n energie stroomt waardoor ik tegenkom wat ik nodig heb.

Angsten zien, ze loslaten, verder gaan.

Hoe doe(n) jij/jullie dat in je leven?

Zehebben ook een oorzaak, maar dat is het belangrijkste niet.

Hoewel Lichaamswerk me bij deoorzaken brengt en daamee een ontdekkings (en dat is soms heftig!)maar ook helingspatroon te weeg brengt.

Ria was een prachtige spiegel. Ben ik dankbaar voor.

We zijn allemaal licht en donker, krachten kwetsbaarheid.

Verdienen allemaal alleen al daarom respect en (zelf)liefde.

Met liefde naar de angst kijken, voel ik nu. En niet alleen bij mezelf. Maar datisiets anders dan de angst koesteren en in stand houden.

Zien, accepteren en op een verstandige manier doorbreken.

Hoofd, hart en buik gebruiken.

Durven gaan voor risico's en het vertrouwde los durven laten. Zelfs de angst voor geld durven loslaten.

Zou vertrouwen (mits niet onbesuisdenteovermoedig) dan de sleutel zijn? Vertrouwen en moed?

Ik ben benieuwdnaar jullie reacties.



Ditis geen vraag om steun of medelijden of zo, maar om herkenning, en leren van hoe jij het doet/ hoe wij het deden en doen. Om verder te kunnen gaan, niet stil te staan.

Lieve Miriam.



Dank je wel, ja ik weet dat het bij alle gevoelens zo werkt. Datje zo ook om kunt gaan met onrust en verlangen, hoe heftig dat soms ook voelt.

Kan ook heel goed werken bij eenzaamheid.



Dat datje weerhouden kan om jezelf te verliezen. Dat je heel dicht bij jezelf kunt komen waardoor je je Zelf ook voelt.

En soms moet je jezelf dan ook even heerlijk kwijt kunnen raken.

Gewoon leren om dat zelf weer op te pakken, want dat is toch altijd bij je?

Ik heb er ook handvaten voor, maar jouw beschikbaarheid ben ik gewoon hartstikke blij mee.

Dit is zo mooi van Hartzaken.Dat mens-zijn delen.

Herkenning en erkenning.

Elkaar soms een duwtje geven, of een steuntje.

Dan hoef je niet alles alleen te doen, ook al ben je alleen.

Dank je,



(((((Miriam)))))

Dani

Ik zal aan je denken als ik echt vastloop

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

lieve Dani,

Die tip kwam van mij. Als je er aan toe bent om op die manier je angsten / gevoelens enz. aan te pakken en je wilt daar wat hulp/feetback bij dan stel ik me graag daarvoor beschikbaar.

Zelf pas ik deze benadering in mijn dagelijks leven toe en het heeft me veel gebracht. Telkens weer rest mij verbazing en verwondering over hoe simpel het kan zijn!

liefs, Miriam

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Tranen , je raakt me

Ik hou van je

Ik ben heel dankbaar dat ik nu iets van je hoor. Ik heb er om gesmeekt.

Ik begrijp je. Met heel m'n hart begrijp ik je.

Ik ben blij, blij nu. Rustig blij.

Ik voelde de laatste dagen verbondenheid.

Ik weet maar een ding engel.

Ik weet dat ik momenteel geen andere liefde wil, en die dus ook niet wilde. Ik vluchtte weg van jou, omdat ik wist dat het niet kon. Niet zozeer angst, maar het kon toen niet.

En toch geloofde jij er in en misschien had je wel degelijk gelijk.

Vandaag heb ik besloten om vanuit die mooie tip die iemandmij gaf, hoe ik met mijn angst kan omgaan, vandaag heb ik besloten ook zo om te gaan met het gemis en het verlangen.

Naar binnen gaan, nog dieper. Het voelen. Huilen mag (doe ik nu ook),boos zijn ook (leer ik van ELW) en het aanvaarden dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat herinnering soms pijn doet.

Ik begrijp je en hou van je communicatie, daarom hield ik van je en daarom zou ik toen hebben gekozen voor jou.

Het is je kracht.

Ik ben ontzettend blij dat ik iets van je hoor en vind het mooi dat je deze manier hebt gekozen.

Ik kus je schattige oogjes.

Ik wil je verder blijven voelen in m'n hart, want dat heb ik ook bedacht en vandaag opgeschreven.

In wezen is iets "vasthouden", een soort van controle., want ik ben bang dat als ik loslaat dat alles verdwijnt; nu kan ik nog 'n illusie koesteren. Die moet ik loslaten en dat doet altijd zeer.

Maar de persoon blijft bestaan en het hart ook, en dewaarheidtussen twee mensen ook. Die is wat dan is.

Dat kan ik niet manipuleren, dat werkt averechts.

Hoop = teleurstelling.

Maar hoop en liefde mogen altijd blijven.

De herinnering voel ik in m'n hart, en datvoelt soms warm, soms verlangend en soms doet 't pijn (steekjes vanmiddag).

En dat is loslaten.

Dat laten zijn wat er is, dat is rouwen.



Lieve Switchie.

Ik rouw.

Ik had het overgeslagen.

Zonder rouwen zou ik nooit verder kunnen.

Ik rouw en heel mijzelf.

De angst-tip ben ik blij mee.



Ik ga "Fundament" doen.

Ik hou je even vast, lief mooi vrouwmens(je).

En laatje los.

Jij hebt jouw weg, ik heb geleerd. Ik heb begrepen, hoe belangrijk dat dat/die is.



Ik dacht dat ik geen angst kende, wilde 't eigenlijk niet voelen. Nu wil ik al mijn angsten onder ogen zien.

Om ze los te laten. Verder te gaan.

Ik bloei hier, jij bloeit daar.

En ik verlangde te schrijven: ik bloei daar, jij bloeit hier.

Ik ben nualleen maar heelblij dat je gewoon vanuit jouw eigen woorden- die ik bemin- iets hebt laten horen.

Het is goed zo, voelde ik vandaag. Ook de pijn is goed. Alles is goed.

En ik voelde, het gaat goed komen tussen jou en mij, gewoon, ons omgaan, de boosheid. Ik voelde dat dat goed ging komen.

Mijn gevoel was goed.

Ik heb jou en ik heb mij en alle betrokkenen alles vergeven.

Het verleden is schhon.

En dat was mijn bedoleing.

Mijn intuitie heeft geklopt.

Ik voelde maanden geleden dat ik rond pasen je zou ontmoeten.

Enfin, woordjes lezen is toch ook al heel veel, nietwaar?



Ik ben dol op de achtbaan. Lekker schreeuwen.

Ik zie mijn angst ook als een uitdaging.



Ik hou van je, dag vogel

Als je jarig bent krijg je van mij de cd van Adelaar.

Had ik vandaag bedacht dat ik die heel stiekem op zou sturen, anonymous.



Maar waar naar toe? In welk nieuw huis ga je dan wonen? Je hebt toch al een huis, of wat?

Stuur ik 'm toch, nog anoniemer.



xxxxxxxlove Dani



Bescherm je NU, maar zet je ziel nooit gevangen.



Ik ben TOCH blij dat je ooit op m'n pad gekomen bent.

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

dit stuk over angst raakt me Dani. Ben hier zelf nu ook mee bezig. Ik dacht dat ik geen angst kende walsde daar door mijn sterke wilskracht overheen.Ik laat of liet me sturen door angst maar ik denderde er gewoon over heen.



Die wilskracht is mijn manier van overleven gebleken.



Angst is geen remmer als je er maar naar durft te luisteren.

De achtbaan is harstikke eng en spannend. Je weet het verhaal van de duikplank nog zal ik springen of niet?

Soms weet ik dat ik mijn wilskracht gebruik om over die angst heen te stappen maar als ik rustig ga zitten en even ga voelen. Kom ik erachter.



Vaak ben ik bang voor de dingen die ik heel graag wil.

Dan doe ik het maar niet loop er maar voor weg. Angst om te settelen.

Nu wil ik niets liever me settelen. Ik verlang ernaar om straks in mijn nieuwe huis te wonen voor een heel lange poos.Heel spannend allemaal maar door naar mijn angst te luisteren is het heerlijk.



Maar als ik weet en voel dat ik handel uit angst kan ik dat nu ook van mezelf accepteren. Angst om verliefd te worden, dat mijn leven weer een puinhoop wordt. Die angst beschermd me.

Dan neem ik rigoreuse besluiten ter bescherming van mezelf.

Sluit mijn email account,of doe heel lelijk naar degene waar ik heel verliefd op ben geweest en nog steeds warme gevoelens voor koester.

Pure angst en zelfbescherming omdat ik heel tevreden en dankbaar ben met mijn leven nu. Ik bescherm mijn NU.





Switchie

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ga naar binnen, ga door de grenzen dieper naar binnen, en nog verder. voel, verder, doe het, voel het... en dan kom je uit daar waar het is ontsprongen, je angst. voel het. voel het, herken het, zie het, omvat het en dan... laat het los, laat het gaan. Je wilt het niet meer, laat het voor eens en altijd verdwijnen, je hebt het niet meer nodig! en weg is het! Je hebt het voor eens en altijd laten verdwijnen, voorgoed! Wat een heerlijk gevoel, Opluchting! Je kunt het, hoor je, jij kunt het!

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ja, dat merk ik ook Petra, hartstikke bedankt. Door vooruit te gaan, naar buiten te komen, ga ik de angst voelen, echt voelen. Ik laat die er zijn. Maar daardoor ga ik er doorheen. En groei ik.

Dit bevalt me toch beter dan al die nep-angst maar ja die is er ook. Ik merk het ook meestal achteraf, hoewel ik er steeds meer zicht op krijg, en het bij mij ook verandert.

Zelfs soms alzit ik er middenin.

Angst doet groeien door voorzichtig grenzen te overschreiden? (of is dat met een lange ij?)



Heel veel succes, jij ook en liefs



Dani

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Tjeetje, angst en dat om tien over acht sochtens.....

In angst voel ik ook chaos, chaos in mij, in alles. Maar het veranderd, langzaam maar het gebeurd. En meestal achteraf, niet als ik er midden in zit, dan realiseer ik me dat het een confrontatie met mij was en is. Alsof ik dan weer even heb stil te staan bij waar ik sta. En dat is het positieve.

Er midden in voelt het niet zo.

Angst geeft me onrust. Onveiligheid. Maar in angst zijn en de angst voelen, heeft voor mij ook de te maken met de strijd die ik daarin met mezelf aanga. Het laten is geen strijd en kost ook minder in alles. Dus die probeer ik mijzelf steeds voor te houden.

liefs petra

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ik gamaar brainstormen, weet niet hoe ver ik ermee kom nu, omdatikook een stukje op het prikbordheb gezet.

Ik lijk zo moedig, zo avontuurlijk.

Dat ben ikook.

Toch ben ik ook stikbang voor nieuwe dingen.

Angst verstopt zich, uit zich vaak anders dan door een angstgevoel, dat is de pest.

Zo is het moeilijk om hem te herkennen.

Het kan een patroon zijn, wat zich opzo'n manier uit dat al je energie erin gaat zitten. Soms in het effect van dat patroon.

Bij mij uit het zich door niet lekker in mijnvel te zitten en dan rommel te gaan maken. Ik krijg het niet opgeruimd. Wat anderen in een uurtje doen, heb ik soms twee dagen voor nodig. Kom ik van alles tegen in mezelf wat me afleidt.

Dat snapt nbijna niemand, behalve degene die het herkent.

Pas dan ga ik me eenzaam voelen. Ik ben het echter niet. Maar dan hoort het bij hulpeloos alleen zijn.

Het is een patroon.

Vaak ga ik me dan ook nog zielig voelen om een verloren liefde en hopeloos omdat ze onbereikbaar is, maarook dat ben ik niet.

Kunstis om hetpatroon te accepteren en de gevoelens die er bij horen. Want ze zijn er wel. Maar daaronder zitkracht verborgen, dus ook een krachtige liefde.



Maar zo is het ook met mijn projecten.

Enthousiasme, adrenaline, direct gevolgd door mezelf terugtrekken. Patronen die me vangen maar dat doe ik zelf. Zoals wegeten, te dik worden, een hekel krijgen aan mezelf.

Terwijl er schoonheid onder zit. Avontuur. En bereidheid om het avontuur aan te gaan. Bewust van al mijn kwaliteiten.

(maar niet echt, want daar zit de twijfel ook).

Emotioneel Lichaamswerk helpt me hierbij.

Is voor mij een goede stap, het houdt mijn lichaam in beweging en daardoor mijn geest.

M'n energie stroomt waardoor ik tegenkom wat ik nodig heb.

Angsten zien, ze loslaten, verder gaan.

Hoe doe(n) jij/jullie dat in je leven?

Zehebben ook een oorzaak, maar dat is het belangrijkste niet.

Hoewel Lichaamswerk me bij deoorzaken brengt en daamee een ontdekkings (en dat is soms heftig!)maar ook helingspatroon te weeg brengt.

Ria was een prachtige spiegel. Ben ik dankbaar voor.

We zijn allemaal licht en donker, krachten kwetsbaarheid.

Verdienen allemaal alleen al daarom respect en (zelf)liefde.

Met liefde naar de angst kijken, voel ik nu. En niet alleen bij mezelf. Maar datisiets anders dan de angst koesteren en in stand houden.

Zien, accepteren en op een verstandige manier doorbreken.

Hoofd, hart en buik gebruiken.

Durven gaan voor risico's en het vertrouwde los durven laten. Zelfs de angst voor geld durven loslaten.

Zou vertrouwen (mits niet onbesuisdenteovermoedig) dan de sleutel zijn? Vertrouwen en moed?

Ik ben benieuwdnaar jullie reacties.



Ditis geen vraag om steun of medelijden of zo, maar om herkenning, en leren van hoe jij het doet/ hoe wij het deden en doen. Om verder te kunnen gaan, niet stil te staan.