Hee Merel, dank je voor je reactie.

Ik herken dat ik een en al keerpunt ben.

Gelukkig maar, al word ik er ook wel eens moe van...

Maar't is niet in mij om te settelen, rust te vinden.

Misschien wel als ik een vrouw ontmoet, zou kunnen.

Maar da's toch ook niet echt rust,he?



Nee er komt al weer een keerpunt mijn leven binnen.

Ik ga verder met Emotioneel Lichaamswerk.

Na m'n beginnerscursus was ik "verkocht".

Nu heb ik een optie op een training, en een weekend in juni.

Dit is de route die ik volgen wil, ik ga dan ook weer nieuwe mensen ontmoeten, nog meer diepgang vinden/maken.

Nog meer van mezelf ontdekken, of steviger en soepeler mezelf vinden

Ik vind 't spannend en heb er heel veel zin in.

Ook in mijn werk gebeuren leuke, nieuwe dingen.

't Is echt lente.



Dani

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

pff het keerpunt in je leven...?

Ik sluit me aan bij Dani, er zijn zoveel keerpunten in je leven.

Car zoals je beschreef je werk, maar ik denk zeer zeker ook de beslissing weg te gaan uit het dorp, je man...

zoveel dingen...ghihi de dag dat je je niggie er zomaar vanuit het niets ineens bij kreeg ;opp

Een hele kleine verandering kan een onwijs groot keerpunt zijn... inzicht...



Volgens mij ben ik een en al keerpunt lol.

Nee, ik denk het grootste keerpunt in mijn leven'

was de dag waarop ik hoorde dat mijn tante, mijn allesie kanker had.

Zij was de enige die mijn echte ik kende. De enige met wie ik deelde. De enige aan wie ik mijn gevoel durfde te laten zien, mijn echte gevoel, kompleet met voelsprietjes ed.

Toen ik hoorde dat haar einde naderde heb ik een onwijze knal gemaakt.

Want zonder haar, Wat was ik dan, Wie was ik dan en wat wilde ik dan?



vanaf toen ben ik echt voor mezelf gaan leven, ik moest wel. Ik heb langzaam mijn muurtje afgebrokkelt en ben gaan delen.



Ik denk dat dit wel het belangrijkste keerpunt in mijn leven is geweest. Ik besefte me ineens dat mijn hele wereld alleen om haar draaide. Had mezelf emotioneel afhankelijk van haar gemaakt. Mijn mening was geen goede mening als zij die mening niet deelde.

Erg fout natuurlijk, ghihi gelukkig was ze een heel wijs persoontje.



Ze heeft me ook erg geholpen die laatste periode ik sleepte haar er doorheen en zij mij.



en verder een heel belangrijk keerpunt, afgelopen februari toen ik samen ben gaan wonen met mijn droomvrouwtje ))



Mezelf had ik in het jaar daarvoor al gevonden. En nu heb ik ook nog eens mijn droomvrouw gevonden...

echt gelukkiger dan nu ben ik nog nooit geweest.



dikke knuffffffffffffff en kussssssssssssssssssss

mereltje

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Heel leuk, Carina, dat je vertelt hoe je het werk ervaarde en nu ervaart.

Ik kan me vooirstellen hoe dat voelt als ze je geschikt vinden voor complexe gezinnen, dat dat voldoening geeft. Trots maakt. Isniksop tegen, lijkt mij zwaar werk.



Nieuw keerpunt voor mij?

Ik krijg ineens louter toevallig een vacature ondermijn neus. Programma's organiseren in vrouwenopvang. Groepsprogramma's.

En wat gebeurt er? Ik ben zenuwachtig, krijg de hele tijd kippevel als ik er aan denk en heb een sterk voorgevoel...

Kan ik ook wel eens naast zitten , maar toch...

En dan heb ik geen BBz nodig, en ben ik mijn eigen financiele zekerheid...

'tIs wel in deze regio. Stel dat ik wil gaan samenwonen?

Voorlopig niet, en nu is nu.



Zondag sta ikop een open dag overspiritualeit. Met "mijn ontspanningstherapie". Ook dat is nieuw. Het is een keerpunt voor mij om voor mezelf te adverteren en zo naarbuiten te komen. Ik vind 't spannend!

Wie heeft er nog meer keerpunten?

Samenwonen is natuurlijk een enorm keerpunt.

Lijkt me fijn als mensen over hun keerpunt schrijven.

Ik vind ook dat iedere fase in mijn leven een keerpunt is.

Heb al veel keerpunten gehad, dan.

Ik geloof dat ik 25 keer verhuisd ben , om maar een voorbeeld te noemen....

Iedere baan is een keerpunt, iedere relatie, enz. enz.

Ook belangrijke inzichten zijn keerpunten. Cursussen en therapieen. Ziek worden, beter worden. een hondje nemen,...

of een kind



Dani

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Ik heb dit stuk nog maar even omhoog gehaald omdat het denk voor iedereen wel mogelijk is om op dit stukje te reageren



Zelf vind ik dat iedere fase in het leven een verandering is. Een verrijking een groeien.

Mijn werk is niet mijn ideaal baantje. Ik voel me soms te goed ervoor *groot ego*



Ik doe dit nu zodat ik om half 4 op het schoolplein kan staan en Elise zelf op kan halen.

Ik kom in gezinnen...... hm..... en de meeste uitdaging zie ik als het niet te overzien is Puin van hier tot tokio, hondenharen waardoor het lijkt alsof dat de nieuwste vorm van vloerbedekking is. En ik smeek of ik daar mag werken Vind het niets om ergens 3 uur te moeten "werken" en maar 2 uur wat te doen hebben.

Het geeft me een zeer goed gevoel, het poetst mijn ego op als ik te horen krijg van teamleidster dat ik complexere gezinnen onder mijn hoede moet krijgen omdat ze anders bang is dat ik er zo uitgekeken ben en een andere baan ga zoeken.



Het valt mij reuze mee werken en gezin. In het begin dacht ik ik wordt hier knetter van........ ik trek het niet. Nu denk ik.... ik wil meer uren werken, het doet me goed en is goed voor zelfvertrouwen en ego





Dus ja het had tijd nodig en heeft zeker af en toe nog tijd nodig als ik me stierlijk heb lopen vervelen.



groetjes carina

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

Replying to:

Zien jullie in je leven ook dergelijke keerpunten?

Ik zou ze graag horen, delen.

Jouw werk bijvoobeeld, Carina, hoe ervaar je het nu?

Soms is het moeilijk, vind ik, om vernieuwingen een plekje te geven. Dat gaat ook met van alles gepaard.

Alle goede nieuwe dingen hebben tijd nodig, denk ik.

Om goed te worden.

Het keerpunt is begonnen met mijn verhuizing, besef ik nu, en de liefde die daarmee samenging.



Liefs

Dani